افسردگی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار: یک مطالعه مقایسه ای

چکیده زمینه و هدف: افسردگی یکی از شایعترین اختلالات روانی است که ممکن است در دانشجویان منجر به بروز اختلال در امور تحصیلی و شغلی، اشکال در انجام وظایف و کاهش انگیزه برای انجام فعالیت های جدید شود. فعالیت بدنی و ورزش را می توان به عنوان یکی از روش های پیشگیری و درمان افسردگی دانست. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان افسردگی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه زابل بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل 375 نفر از دانشجویان دانشگاه زابل (ورزشکار و غیرورزشکار) بود. آزمودنی ها به صورت چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسش نامه استاندارد افسردگی بک را تکمیل کردند. جهت بررسی پیشرفت تحصیلی دانشجویان، میانگین معدل دو نیمسال گذشته آنها در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 به وسیله آمار توصیفی، آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون با سطح معنی داری 05/0p≤ مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که 42% دانشجویان ورزشکار و 48% غیرورزشکاران دارای درجات مختلفی از افسردگی بودند. پس از مقایسه میانگین افسردگی دو گروه تفاوت معنی داری بین دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار یافت شد (05/0>p) اما در مقایسه پیشرفت تحصیلی آنها اختلاف معنی داری دیده نشد (05/0p). نتیجه گیری کلی: با توجه به شیوع بالای افسردگی بین دانشجویان مورد مطالعه و کاهش معنی دار افسردگی در دانشجویان ورزشکار، ترغیب دانشجویان به شرکت در برنامه های ورزشی پیشنهاد می شود.